Το δέντρο του Blob εφαρμόστηκε δειγματοληπτικά σε μαθητές των τάξεων της Α Λυκείου. Συγκεκριμένα μοιράστηκε στους μαθητές από μια φωτοτυπία με το δέντρο του Βlob και ταυτόχρονα ήταν αναρτημένο σε μεγέθυνση στον πίνακα της τάξης. Δόθηκε στους μαθητές ένα εύλογο χρονικό διάστημα στο να παρατηρήσουν τα ανθρωπάκια του δέντρου και να μας περιγράψουν εκείνα που τους κάνουν την μεγαλύτερη εντύπωση καθώς και το τι πιστεύουν ότι κάνει το καθένα από αυτά και για ποιον λόγο. Τέλος τους θέσαμε το ερώτημα: πως νιώθετε στον χώρο του σχολείου σας και τους ζητήσαμε με έναν μαρκαδόρο να ζωγραφίσουν το ανθρωπάκι εκείνο που τους είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σ’ αυτό τους το συναίσθημα και τους ζητήθηκε να αιτιολογήσουν την επιλογή τους. Οι μαθητές αισθάνθηκαν καλύτερα στο να μην γράψουν πάνω στην φωτοτυπία το ονοματεπώνυμο τους γι αυτό και η όλη διαδικασία έγινε ανώνυμα. Στο τέλος μας παρέδωσαν τις φωτοτυπίες. Κατά την επεξεργασία των στοιχείων παρατηρήσαμε τα εξής:

• Ένα ποσοστό 46% των μαθητών έχει επιλέξει τις φιγούρες που είναι χαμογελαστές και κρατιούνται χέρι – χέρι ή αγκαλιάζονται ή κάθονται παρέα πάνω σε κλαδιά των δέντρων και από την αιτιολόγηση των επιλογών τους οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά αυτά έχουν κοινωνικοποιηθεί, έχουν βρει φίλους μέσα στο σχολείο και αισθάνονται χαρά
• Το 33% των μαθητών επέλεξαν τις φιγούρες που είναι μόνες τους είτε πάνω στο δέντρο είτε κάτω και το αιτιολόγησαν ότι οι φιλίες που έχουν κάνει στο σχολείο δεν είναι αληθινές και πιστεύουν ότι θα εκτεθούν αν μιλήσουν για τα προβλήματα τους ή ότι έχουν οικογενειακά θέματα και απομονώνονται σε μια προσπάθεια να τα σκεφτούν
• Το 13% διάλεξε τα ανθρωπάκια που είτε κρατάνε το τσεκούρι είτε το πριόνι, δηλώνοντας ότι θέλουν να κάνουν κακό στους άλλους, χωρίς όμως να ευθύνονται οι ίδιοι αλλά υπεύθυνοι είναι οι άλλοι που τους οδηγούν σε αυτή την κατάσταση
• Τέλος ένα 8% επέλεξε τα ανθρωπάκια που στέκονται ψηλά πάνω στο δέντρο αιτιολογώντας ότι θέλουν να είναι αρχηγοί και να παρατηρούν τι κάνουν οι συμμαθητές τους.

• Ο ρόλος του διαμεσολαβητή εφαρμόστηκε από τον ψυχολόγο του σχολείου σε συνεργασία με τους μαθητές της Α΄ τάξης. Ο ψυχολόγος αφού ενημέρωσε κάθε τμήμα της Α΄ τάξης ξεχωριστά  για τον συγκεκριμένο ρόλο και εκείνοι δέχτηκαν να τον εφαρμόσουν όρισαν σε συνεργασία με τα παιδιά το μαθητή εκείνον όπου θα παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στους συμμαθητές τους και στους καθηγητές. Δηλαδή όταν συμβαίνει κάτι μέσα στην τάξη τα παιδιά θα πρέπει πρώτα να ενημερώνουν το διαμεσολαβητή (ένα μαθητή κοινής αποδοχής από όλους τους μαθητές του τμήματος) και θα προσπαθεί εκείνος να επιλύσει ειρηνικά το όποιο πρόβλημα  έχει προκύψει. Στην περίπτωση όπου αυτό δεν καταστεί δυνατό τότε ο διαμεσολαβητής πρέπει να απευθυνθεί στους καθηγητές του. Ο θεσμός αυτός είχε ως σκοπό οι μαθητές να αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεων τους, να έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα και να αναζητούν λύσεις για αυτά. Ενισχύθηκε επίσης το αίσθημα της εμπιστοσύνης μέσα στην τάξη, ανέλαβαν πρωτοβουλίες και έγιναν πιο συνεπείς.